School

Het leek me wel leuk om jullie wat te vertellen over de lessen hier. Daarom ben ik ten slotte naar Indonesië gegaan. Laat ik het zo zeggen, ze zijn erg interessant. Laat ik beginnen met het feit dat er kleding voorschriften zijn. Eén: alleen lange broek of rok toegestaan. Twee: schoenen moeten dicht zijn. Drie: alleen shirtjes met een kraag.

Eén van mijn vakken op school is Indonesian Language and Culture. We hebben het hier over verschillende onderwerpen zoals daten, invloed van popcultuur, seksuele voorlichting, minderheden, jullie snappen het wel. Tijdens deze lessen zie je echt hoeveel ze niet weten wat voor de meesten van ons toch wel redelijk normaal is. Met de les seksuele voorlichting kwam de vraag of er ook voorlichting gegeven moest worden op de universiteit. Natuurlijk niet, ze wisten alles wel; hoe kwam de docent in vredesnaam bij die vraag. We waren nog niet halverwege de les of ik wist het antwoord op de vraag, Ze hebben echt wel voorlichting nodig. Er rust hier namelijk nog steeds een behoorlijk taboe op en ook religie speelt een grote rol. Ik zal er verder niet uitgebreid op in gaan, maar ik ben die les kwaad geworden. De heren hadden nog niet het fatsoen om de dames uit te laten praten en de docent deed er niets aan. Toen heb ik er maar iets van gezegd. Misschien niet erg handig, maar ze hadden geen enkel respect voor hun klasgenoten die het toch maar durfden om hun gedachten te uiten.

Goed, verder naar de andere lessen. Want Indonesian Language and Culture is natuurlijk niet mijn enige vak. Mijn favoriete docent is die van Project Management. Dit vinden jullie misschien wel leuk om te weten, in elk klaslokaal hebben ze microfoons die de docenten gebruiken om les te geven. Ik vind het belachelijk en als ze vragen of ik de microfoon wil gebruiken als ik wat te zeggen heb, zeg ik altijd nee. Mijn stem is zo wel sterk genoeg. Maar wat heeft dit nou te maken met Project Management vraag je je af. De docent van dit vak gebruikt namelijk altijd de microfoon en elke keer opnieuw is het alsof hij voor de eerste keer zo´n ding ziet. Verder noemt hij de westerse heren in mijn klas ´my friend´ (mijn naam is Maria of Anna hier). Hij verwacht van de Indonesische heren dat die alles weten van computers en dat soort zaken, want er gaan nog wel eens wat mis. Hij wuift dan wat met zijn handen en zegt dat ze het maar even op moeten lossen. We hebben ook een project voor dit vak en gedurende een aantal weken hebben we geprobeerd te achterhalen wat nou precies het project inhield, want in de module omschrijving stond niks. Uiteindelijk kregen we een aantal verslagen van vorige jaren met de mededeling dat ons verslag net zo moest zijn (wel met een ander onderwerp) een week voordat we een presentatie moesten geven over het project en het voorbereidende gedeelte. Gelukkig werk ik goed met deadlines, dus dit was geen probleem.

Met Entrepreneurship hebben we vaak opdrachten buiten de klas: manieren verzinnen om de universiteit te verbeteren, mini-enquêtes houden, dit soort opdrachten. Het houdt de lessen interessant, want voor de rest is ze niet echt een zelfverzekerde docent. Het lijkt wel alsof dit haar eerste jaar is, of dat ze het helemaal niet leuk vind. Maar ze verzint wel van dit soort opdrachten. Ach ja, ze zeggen dat verstand met de jaren komt (duurt waarschijnlijk nog wel even bij mij). Over Marketing Management is weinig te zeggen, behalve dat de docent de lessen leuk houdt, grapjes maakt waar hij dan zelf het hardst om lacht, en punten uitdeelt voor degene die antwoordt geeft op zijn vragen. Waarbij ik vaak de enige ben, best wel frustrerend. Het levert me in ieder geval wel punten op en daar gaat het om. Dat is namelijk het mooie aan het schoolsysteem hier. Het gaat niet alleen om twee toetsen. Je houding in de klas telt mee, je aanwezigheid telt mee, huiswerk inleveren telt mee, presentaties tellen mee. Eerlijk gezegd zouden ze dit ook in Nederland moeten doen. Er zijn genoeg mensen die niet goed kunnen leren, maar wel altijd meedoen in de les en aanwezig zijn. Dat je kunt leren, wil nog niet zeggen dat je snapt wat er gezegd word (ondergetekende heeft ook last van dit probleem; ben niet zo fantastisch met het hele leren gebeuren, maar snap de meeste lessen wel).

Blijft er nog één vak over: Organisational Change and Behaviour. Dit is het meest interessante onderwerp; hoe om te gaan met veranderingen binnen je organisatie. Als laatste les van de week wil ik nog wel eens afdwalen, maar er zijn altijd interessante onderwerpen. Ook de docent is nog niet half slecht. Wat me gelukkig heel erg meevalt is de kwaliteit van het Engels van de docenten . Dit is van iedereen die ik heb meer dan voldoende en gelukkig zonder al te veel accent. Net zoals mijn Nederlandse docenten eigenlijk, als die les geven in het Engels.

Ik heb ondertussen ook mijn eerste examens gehad en het was, anders… Je mocht gewoon naar de wc tussendoor, je hoefde niet te tekenen voor die tijd (dat werd gedaan tijdens de test, heel erg irritant), je had een vaste plek waar je moest zitten en het maakt niet uit hoe warm het is in het lokaal, je blouse uitdoen is not done (ook al heb je er een prima topje onderaan). Verder waren de toetsen zelf volgens mijn prima te doen, maar ik heb nog geen cijfers weer. Je kunt het nooit weten.

Zo, dit is wel weer lang genoeg om te lezen. Geen post vol met interessante uitstapjes en wat ik allemaal heb gemaakt, maar volgens mij wel leuk en ook nuttig om te weten. Ik zal proberen mijn volgende post wat te vertellen over een aantal dingen wat mijn is opgevallen hier. Leuke culture weetjes.